تعیین میزان آلودگی و عوامل خطر مرتبط با آلوئولار و سیستیک اکینوکوکوزیس انسانی به روش الیزا و سونوگرافی پرتابل در جلگه مغان، استان اردبیل، شمال غرب ایران

زمینه و هدف: آلوئولار و سیستیک اکینوکوکوزیس به ترتیب ناشی از مراحل لاروی کرم‫های نواری اکینوکوکوس مولتی لوکولاریس و اکینوکوکوس گرانولوزوس می باشد. این مطالعه برای تعیین میزان گسترش بیماری AE و CE انسانی در میان عشایر و دامداران و کشاورزان جلگه مغان صورت گرفته است. شیوع عفونت (CE و AE) به طور معنی داری با سن افزایش می یابد. روش کار: در این مطالعه از روش ELISA و برای بار اول جهت غربالگری از HCF-Ag (آنتی ژن خام مایع کیست هیداتیک) استفاده شد و با آنتی ژن‫های اختصاصی AgB، آنتی ژن 5 و +2 Em به ترتیب شیوع سیستیک اکینوکوکوزیس و آلوئولار اکینوکوکوزیس بررسی شد. 2003 نمونه سرم به طور تصادفی از جمعیت نرمال از شش منطقه مختلف جلگه مغان جمع آوری شد. در مرحله اول آزمایش برای غربالگری سرم­ها با استفاده از پروتئین ایمنی مرتبط با آنزیم و HCF-Ag مورد آزمایش قرار گرفت. پس از آن، سرولوژی تمام سرم ها با استفاده از آزمون ELISA و آنتی ژن‫های اختصاصی برای آلوئولار و سیستیک اکینوکوکوزیس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 2003 نمونه سرم 24 مورد از سرم ها 1/19% AE مثبت شد. آلودگی در مردان بیشتر از زنان (2/1% در مقابل 0/6%) بود. گروه سنی 19-5 ساله کمترین میزان آلودگی و 59-40 بالاترین میزان آلودگی را نشان دادند (2%). در مورد سیستیک اکینوکوکوزیس با آنتی ژن اختصاصی 5 Ag- تعداد 164 نمونه سرمی، مثبت شدند یعنی میزان آلودگی 7/6% و با آنتی ژن اختصاصی Ag-B تعداد 156نمونه سرمی مثبت شدند. نتیجه گیری: داده های موجود نشان می دهد که بیشترین میزان عفونت در منطقه بران و عیوضلو (پلنگلو) دشت مغان و پایین ترین میزان عفونت انسانی در منطقه پارس آباد (نادرکندی و آغ قباق) می باشد. در مناطق با آلودگی بیشتر، عامل خطر مرتبط با بیماری CE و AE نوع آب مصرفی و روش استفاده از سبزیجات خوراکی و وحشی و شغل و داشتن و یا نداشتن آگاهی در مورد بیماری‫های هیداتید می باشد. آلودگی سگ های جلگه مغان، یکی از اصلی ترین شاخص‫ها و عوامل خطرهای بالقوه برای آلودگی انسان می باشد.